گنجشک

بعداز ظهرها که میشه برای هوا خوردن به کله داغ کرده ام  یک ساعتی با مادر و پدر گرامی میرم پارک ... اونا میرن پیاده روی و من توی یکی از آلاچیق های خالی پارک میشینم و ولو میشم

پریروزم بعدازظهر ولو بودم تو آلاچیق و سرم رو روی نرده های چوبی گذاشته بودم و به شمشادها نگاه میکردم ... شمشادا پر از گنجشگ بود ... بعضی هاشون خوش رنگ و لعاب دار !! و بعضی هاشونم قهوه ای خالی بودن ، طبق آموزه های قبلی ام! که از یکی از دوستان دوران کارشناسی دانشگاه یاد گرفته بودم اون خط و خال دارا نر هستند و اون قهوه ای ها ماده ...

اون موقع ها تو راه خونه از بغل یک پارک رد میشدیم و دوستم وقتی داشت به مراسم انتخاب جفت این گنجشکها نگاه میکرد برام اینو توضیح داد ، بگذریم ... کجا بودم؟ اها همونطور که سرم رو نرده ها بود ،دستم رو دراز کردم تا یک گنجشک بشینه رو دستم ، نمیدونم چرا انقد دلم میخواست یکیشون بشینه رو دستم ... یاد یکی از خاطرات دوران دبیرستان افتادم همون موقع 

اول دبیرستان که بودم یه معلم زیست داشتیم که سخت گیر بود و کلا مورد علاقه بچه ها نبود یه اخلاقای خاصی هم داشت مثلا اگه کسی داوطلب می شد و آیت الکرسی رو بدون هیچ غلط و کسره و فتحه اضافی از حفظ می خوند نمره اضافه میگرفت و کمتر کسی هم موفق میشد چون خانم معلم حتما یه غلط ازش پیدامیکرد .... یه روز معلم ما سرتا پا لباس سبز پوشیده بود مانتو سبز و روسری سبز و سیخ ایستاده بود وسط کلاس و داشت با فریاد به ما میگفت که ساکت باشیم ، همین موقع بود که یک گنجشک از پنجره اومد تو و رو سرش نشست و معلم ما با کمال خونسردی اونو از رو سرش برداشت و از پنجره انداخت بیرون

خدا میدونه که ما چقدر خندیدیم ... و این تا همین پریروز که من توی پارک نشسته بودم یکی از بهترین خاطراتم بود که همیشه لبخند رو لبم میاورد ، اما وقتی دستم رو دراز کردم و هیچ کدوم از اون گنجشکا رو دستم نشستن با یادآوری اون خاطره دیگه نه تنها خندم نگرفت بلکه حسرتم خوردم کاش من جای اون معلم زیست می بودم ...

دلم برا اون روزا تنگ شده