روزه خوار

به مامانم میگم : مامان چرا من روزه میگیرم انقد توانم کم میشم بقیه به نظرم راحت تر از منن... عصبانی شد!! میگه بقیه که اون مرض رو نگرفتن ( من چند سال پیش به سختی مریض شدم ، مامان همیشه از اون بیماری با اسم مرض! یاد میکنه ) بقیه که پرکاری تیرویید نگرفتن نصف شن! بقیه که فلان نشدن بقیه که ... الان خوشحالم که مادرم کل بیماری هایی که من گرفتم و اصلا یادم نبود رو یادشه تو زندگیم انقد توجیه نشده بودم

قبلنا یه کم با حیاتر بودم ... یادمه وقتی نمیتونستم روزه بگیرم مامانم یواشکی غذامو گرم میکرد میبرد پشت بوم منم یواشکی با هزار بدبختی میرفتم میخوردم کلا روزه گرفتن خودش یه جور گرفتاری داشت نگرفتنشم یه جور . ولی امروز خیلی قشنگ و خانووم بلند شدم صبحانه درست کردم برا خودم ناهارمو خوردم در ملاعام ، فقط یه لحظه متوجه نگاه پدر شدم که اونم مهم نبود که لبخند ژکند تحویل دادم بهش

البته تقصیر من نیست همشا ! جامعه هم مقصره ... رفتم کلاس زبان می بینم کلاس قبلی شیرینی آوردن پخش می کنن ! سر کلاس خودمون دختره یه لیوان آب گرفته دستش هی میخوره ... انگار نه انگار شاید یکی روزه باشه ... خوب رو منم تاثیر میزاره دیگه

پیوست : بابا اگه میبینید یکی خوشش نمیاد در مورد یه موضوعی صحبت کنه انقد گیر ندین ... دختره ازم میپرسه چرا وقتی به چپ و راست نگاه می کنی توی چشمت کبوده !! میگم چیز خاصی نیست ... حالا هی گیر میده ، خوب عزیزم اگه بخوام توضیح بدم میگم خودم !