26 اسفند

1.امروز چهارشنبه آخر سال است. همیشه نگران برادران عزیز بودیم در این چهارشنبه سوزی، که خداروشکر برادر بزرگتر که خیلی وقته عاقل شده ، برادر کوچکتر هم که امسال به عاقل شدگان پیوسته. خدایی انفجارها خیلی کم شده، الان که دارم مینویسم هیچ خبری نیست . {‌الان شروع شد!! میدون جنگه انگار}

2.صبح دوباره جر و بحث داشتیم سر خونه.  بعدشم رفتیم خونه رو دیدیمو ، قرار شد که یه قسمت پذیرایی برای انباری جدا بشه. ناهارم پیتزا خوردیم، خیلی جالب نبود اما نسبت به پولش خوب بود. 

3.قرار شد دو خط پیام تشکر آمیزو حلالیت بنویسم ، از صبح تا حالا تموم نشده! چقدر سخته انتخاب کلمات. خداروشکر حضورا نمیخوام تشکر کنم و حلالیت بطلبم!

4.چقدر شنیدن پیام تبریک تولد از یک دوست دوران راهنمایی لذت بخشه . اینکه یادش بود. دلم نمیخواد به این فکر کنم که چون من تبریک گفتم اونم گفته ، خیلی ظالمانه است.  یه پیام تبریک بیات شده هم امروز داشتم! از این تبریکای بیات متنفرم. یا آدم یادش میمونه و تبریک میگه یا اینکه یادش نمیمونه و میگذره دیگه عذرخواهی و این حرفا به نظرم مسخرس.  

4-B به یه نفر سلام کردم تو واتس اپ و احوالشو پرسیدم، خوبی واتس اپ نسبت به وایبر اینکه تا وای فایت روشن شد نمیزه آنلاین و زمان از وقتی میخوره که برنامه باز میشه . دوست عزیزم تا قبل از اینکه من پیام بدم یک هفته بود نیومده بود واتس اپ اما بعد از پیام من اومد دید منم اما روی اسمم کلیک نکرد که مشاهده شد بخوره. بهم برخورد ! بلاکش کردم کلا! دیگه نزدیک بود از توی گوشیمم پاکش کنم! بعد با خودم فکر کردم الان این کار بچه گانه یعنی چی؟؟  

بدی این شبکه های اجتماعی همینه، تو نمیبینی طرف تو چه حالیه . اصلا دلش نخواسته جوابتو بده. این که قهر رو بچه بازی نداره.

5. دلم نماز میخواد پس کی این ع.م تموم میشه ! اه ! چقدر طولانی شد این ماه... 

6. کتاب نوشت امروز تقدیم به خانواده خودم ( نکته ها از گفته ها ، گزیده ای از سخنرانی های استاد فاطمی نیا، جلد اول ، صفحه 103) :

" مشاجره و نزاع ها ، نور باطن را خاموش میکند! بسیاری از بی حالی ها و عدم نشاط ها به جهت مشاجرات است! کم منزلی داریم که در آن پرخاش و تندی نباشد. روزی چند تا پرخاش باشد، برکات می رود و دیگر چیزی نمی ماند! حتی اگر حق با تو بود، در امور جزئی و شخصی مشاجره نکن، چون کدورت آور است.  

مرحوم علامه محمدتقی جعفری از صاحب دلی که چشمش باز بود نقل میکرد که: در موضوعی داشتم با همسرم بحث و مشاجره میکردم و گمان میکردم که حق با من است، ولی در واقع حق با او بود، ناگهان صورت باطنی غضبم را به من نشان دادند، بسیار کریه و زشت بود! آن صورت آمد و به من نزدیک شد و در گوشم گفت: کثیف ، ساکت شو! 

همین که متنبه شدم ، فورا دست همسرم را بوسیدم و عذر خواستم. او که از قضیه خبر نداشت، متحیر شد که چطور در وسط دعوی و مشاجره این کار را کردم! "