نوبت

دیروز بعد از ظهر دخترخاله مامان با شوهرش اومده بودن .  خیلی خسته بودم اولش اصلا از اتاقم نرفتم  بیرون،  حوصله هم نداشتم.  یه مدت که گذشت دیدم نه مثل اینکه  رفتنی نیستن.  لباس پوشیدم و رفتم بیرون.  مادر جان تا من رو دید،  شروع کرد به درد دل،  که این دختر یعنی من انقدر زحمت کشیده ، این همه درس خونده اما کار نمیتونه پیدا کنه...  همیشه از این مرحله میترسیدم!  این که مامان به هر کسی برسه بگه مرضیه بیکاره..  پیش خودم گفتم آخه مادر من،  برای چی به اینا میگی.. 

جالب جواب شوهر دختر خاله مامان جان بود که برگشت با یه نگاه و یه لبخند مسخره گفت نه باید بساط عروسی رو راه بندازیم! 

مردک بی خرد!  آخه میدونین چیه این خاندان جماعت که خودشونو خیلی خیلی مومن میدونن معتقدن زن باید بشینه خونه بچه بزاد!  همین پسر همین آقا،  یک بلایی سر زنش درآورد بعد عقد،  که زنش که تا قبل اون کارمند بود دیگه نره سر کار،  قبل عقدم که موش زبونشونو خورده،  با همه چی موافقت میکنن بعد عقد میزنن زیرش. حالا این که چرا مادر من میشینه برای همچین آدمی، در این مورد درد دل میکنه؟  الله اعلم! 

انقدر توی این مراسم دختر عمه جان،  به من گفتن دیگه نوبتی هم باشه نوبت توست.. .  والله الان فکر میکنم واقعا تو صفم..  اگه بفهمم این زن جماعت چه خیری دیدن از مرد جماعت که هی توصیه به ازدواج میکنن خیلی خوب میشه!