رفیق

من امروز تازه درک کردم میگن دندون درد یعنی چی! قبلا فکر کردم میدونم ولی خیال باطل بود همش.

از دندونپزشکی که اومدم بیرون فقط دلم میخواست بخوابم کف خیابون و یه ماشین از روی دهنم رد شه! تازه بی حس بود! 

سرپرستمون خیلی مدارا کرد که من دو ساعت وسط واحد راه میرفتم از درد و هیچی نمیگفت تازه هی دلداری هم میداد بهم :))

الانم زنگ زد گفت شرکت یه سری بلیط تئاتر داده به سرپرستا و مدیرا.. میخوام تو رو با خودم ببرم فقط هیچ کس نفهمه :) 

گاهی فکر میکنم کاش بهترین دوست و رفیقم سرپرستم نبود اون به راحتی مسائل دوستی از کارش جداست اما برای من سخته درک این موضوع، در توبیخ و تنبیه و تشویق ذره ای فرق بین هیچ کس نمیزاره حتا امروز به گواه موارد گذشته میدونم هیچ امتیازی برای من قائل نشده و هر کدوم دیگه از بچه ها بود و دندون درد داشت دلداریش میداد و میزاشت مدتی از کار فاصله بگیره.. بارها سرکار اختلاف داشتیم و بعد تایم کار شده همون دوست و رفیق همیشگی و من هنوز به خاطر اون اتفاق کاری ازش ناراحت بودم که بهم گفته جدا کنم کار و دوستی رو..

از مهربونی و حمایت گریش هر چی بگم کم گفتم، شخصیت قوی و زندگی با هدف، شجاع... 

گاهی از دستش ناراحت میشم ولی تحمل دوریش و قهر کردن اینا رو ندارم،  سریع خودم میرم و دوباره وصل میکنم همه چی رو. تنها دوستیه که دارم. 

نمیدونم چطوری باهم دوست هستیم... از لحاظ شخصیتی دو سر یه طیفیم اون به شدت برونگرا و من به شدت درونگرا.. در همه چی متضادیم! و تفاوت اصلیمون اینه که  سرپرست بسیار جذاب و زیباست... 

امکان نداره جایی بریم و توجه طیف مذکر رو به خودش جلب نکنه! حتا در بلاد کفر! 

به خاطر حضورش تو زندگیم و تاثیرپذیری بالای من، خیلی عوض شدم خیلی از عقایدمو به خاطر تجربه های جدید از دست دادم

این تغییر برام گاهی خوشایند نیست و دلم برای خود قدیمیم تنگ میشه ولی نمیتونم قید دنیای جدیدی که باهاش رو به رو شدم رو بزنم... نمیدونم... از داستان دوستیمون هم میشه یه کتاب نوشت بس که پر فراز و نشیب بوده این آشنایی تا الان که شده رفاقت. 

از دندون درد رسیدم به دوستی ! میگم دندون درد آدمو نویسنده میکنه.. :)