من واقعا واقعا هنوز زندم...

داره باروون میاد، بدجور داره از صبح میباره. امروز ۷امین روزه. توی خونه گوشه اتاق نشستم. پنجره رو باز گذاشتم هوای اتاق عوض بشه. نمیدونم کرونا دارم یا انفولانزا، دیگه فرقی هم نمیکنه. توی این چند روز به مفهوم درک جدیدی از تنهایی رسیدم. فکر کن شب با بی قراری از خواب بیدار میشی، تبت خیلی بالاست از درد بدن به خودت تو رختخواب میپیچی .. کسی نیست خودتی و خودت.. خانواده رفتن و تو تنهایی... 

کسی هم که دلش نمیخواد از تو مریضی بگیره پس باید همینطور تنها بمونی.

اینکه محکم باشی و تو هر تماس بگی حالت خوبه در حالیکه لباس تنت خیس شده از گرمای تب.. اینکه هنوز جای بخیه هات خوب نشده هنوز رو پا نشدی از عمل که اینطوری میشه.. خیلی سخته

اصلا میدونی قوی بودن خیلی سخته :)

اینم میگذره مثل خیلی چیزای دیگه که گذشت.

من حالم خوبه الان.. مختصر تب و بدن دردی دارم که اونم خوب میشه.

فکر کنم یک ماهی هست سر کار نرفتم :) خدا جان حالا من یه غری زدم قرار نبود به این زودی مستجاب بشه؟ بقیه چیزا رو هم همین قدر سریع جواب میدی؟