مشهد

 سال 3وم دانشگاه مقطع لیسانس بودم حال روحیم خیلی بد بود اصلا خودمم نمیدونم چم شده بود فقط میدونستم که حالم خوب نیست ، شبا تا صبح تو رختخواب گریه میکردم بعد صبحا که می رفتم دانشگاه چشمام شده بود اندازه یه گردو، همه نگام میکردن اما کسی به روم نمی آورد تا یک شب انقدر گریه کردم و از خدا خواستم نجاتم بده از این وضعیت ، البته دروغ چرا خودم میدونستم خودم دستی دستی چه بلایی سر خودم آوردم بگذریم  

تا یه روز نزدیکای دی بود مثل همچین روزایی ، که بابا زنگ زد گفت اداره داره بچه های دانشجو رو میبره مشهد ، گفتم با خانواده گفت نه تنهایی! گفتم من بدون شما تا حالا مسافرت نرفتم خیلی سخته ... 

ولی دلو زدم به دریا و گفتم اسمم رو بنویسه ، این سفر شد یکی از بهترین سفرای زندگیم ، فکر نکنم دیگه بتونم تجربه اش کنم وقتی برگشتم تا یه مدت یه حالی بودم اسم مشهد و امام رضا میومد نمیتونستم خودمو کنترل کنم و اشکام سرازیر میشد ، الان دلم میسوزه که چرا حال و احوالم رو ثبت نکردم تا همیشه جزء جزءش یادم بمونه

بعد از اون چند بار دیگه هم رفتم مشهد اما خوب اون حالو نداشتم یه حال عجیبی بود که نتونستم حفظش کنم. البته یه بار دیگه خیلی قبل تر از این سفر هم رفته بودیم مشهد با مامان و بابا و دادادش کوچیکه که ناهار مهمون امام رضا شدیم، وای چه غذایی !!! ان شاءالله قسمت همه بشه 

هفته پیش بابا میخواست سفر مشهد بگیره اما من شلوغی این ایام رو بهانه کردم گفتم اذیت میشیم ، حالا قرار شده به جاش بریم کیــــــــــــــــــــــــش ... اگه بلیط مشهد رو گرفته بود الان اونجا بودیم .پشیمون شدم حسابی  

+++ آخرین باری که رفتم مسجد ، نماز قضا میخوندن ، یه دختری همسن و سال خودم نشسته بود کنارم ، ازش پرسیدم شما همیشه میایید برای نماز قضا ؟ گفت با لطف و نظر آقا امام زمان من هفته ای یکبار رو میام . یه خورده چپ چپ نگاش کردم و تو دلم گفتم لطف اراده امام زمان! خوب هر موقع اراده کنی بلند میشی میای دیگه ، لطف و نظر نمیخواد که ، یعنی اون شد آخرین مسجدی که من رفتم فکر کنم 1ماه بیشتر شده ، در صورتی که قبلش هر روز نماز ظهر و گاهی قضا مسجد بودم