روز قبل

فردا بیمارستان تماس میگیره و میگه که چه ساعتی باید برم برای بستری.

یکشنبه هم عمل میکنم.

حالم خوبه، فقط انتظار سخته و اگه بگم استرس ندارم هم دروغ گفتم.

فکر اینکه هفته دیگه این موقع چه حالی دارم سخته و همش به حالم بعد از به هوش اومدن فکر میکنم.

یه چیزای مهم مثل پسوردها رو یادداشت کردم شاید دوباره دچار نقصان حافظه بعد از بهوش اومدن بشم در این زمینه سابقه خوبی ندارم.

دیگه همین حرفی نیست...

حلالم کنید... شاید این آخرین یادداشت این وبلاگ باشه.

فعلا...